آموزش وظیفه مدار: راهکاری برای ارتقای پیوند تئوری و عمل در آموزش پزشکی

زمینه و هدف: در پاسخ به افزایش تقاضا برای ارتقای توانمندی های فارغ التحصیلان رشته های پزشکی در دهه های اخیر، تغییرات اساسی در طراحی و ارایه آموزش پزشکی ایجاد شده است. آموزش وظیفه مدار سیستم جامعی با دیسیپلین های متعدد آموزش و یادگیری است که بر مجموعه ای از وظایف که پزشکان با آن روبه رو هستند، تأکید دارد و یادگیری در این روش از طریق انجام وظایف و درک مفاهیم و مکانیسم های مرتبط با آن صورت می گیرد. هدف از مطالعه حاضر، مروری بر پژوهش های انجام شده با موضوع آموزش وظیفه مدار در حوزه آموزش پزشکی بود.   روش کار: پایگاه های الکترونیکی magiran ، sid ، google scholar ، pubmed ، scopus و sciencedirect در سال 1393 مورد جستجو قرار گرفت. همه مقالات مرتبط بدون در نظر گرفتن محدودیت در زمان انتشار، جمع آوری گردید و مقالاتی که شرایط ورود به مطالعه (ارتباط با حیطه پزشکی، دارا بودن اهداف، روش کار، حجم نمونه، تحلیل و نتیجه گیری مشخص و در دسترس بودن متن کامل) را داشتند، انتخاب شد. در نهایت تجزیه و تحلیل بر روی 10 مقاله کمی، کیفی و یا ترکیبی انجام گرفت.   یافته ها: اگرچه آموزش وظیفه مدار در سطوح و موقعیت های مختلف استفاده شد، اما مستندات نشان داد که در مقایسه با آموزش سنتی، کارایی و اثربخشی بیشتری داشت و باعث ایجاد پیامدهای مطلوبی برای دانشجویان، استادان و بیماران گردید. نتیجه گیری : نتایج پژوهش نشان داد که آموزش وظیفه مدار یک استراتژی قوی آموزشی می باشد و در بسیاری از دانشکده های پزشکی به عنوان روش مناسبی جهت آموزش و یادگیری پذیرفته شده است. بنابراین برای ارتقای دانش، مهارت و توانمندی های حرفه ای پیشنهاد می شود.